Gevaar 2.0
Dat wonen in het landelijk gebied voor mens, plant en dier niet zonder gevaren is dat wist ik natuurlijk wel: zo hebben jonge plantjes in de moestuin na een frisse regenval te vrezen van uitbundige slakkenvraat. De slakken moeten op hun beurt bedacht zijn op een te diep schoteltje met bier in de moestuin (verdrinkingsgevaar) of een foeragerende egel. Het vee op stal kan beter geen gedroogd Jacobskruiskruid binnen krijgen. Een ree beter niet te lang in de koplampen van een tegemoetkomende auto staren. De auto beter geen onderdak aan een steenmarter bieden (remkabels!). Zelf heb ik (alhoewel niet meteen levensbedreigend) meerdere malen te maken gekregen met torpederende stukjes hout, aarde en plantprut van de rondzwiepende strimmer (richting oog of adamsappel). Bestudeer maar eens de ellenlange lijst van plantsoorten waarvan blad, bast of bes giftig zijn en het mag een wonder heten dat de Noordelijke provincies überhaupt nog inwoners herbergen.
Maar een nieuw gevaar heeft zich in dit digitale tijdperk aangediend. Het is heel goed mogelijk dat u plotsklaps ontdaan bent van vrienden, relaties en vage bekenden. Uw agenda foetsie…uw foto’s onbereikbaar en uw email niet meer in te zien. Een leven op z’n kop. Dit alles overkwam B. uit U. afgelopen week. Ontdaan aan onze keukentafel gaf zij te kennen dat door al het harde werken in en om de tuin haar vingers dusdanig met eelt waren bedekt dat haar vingerafdruk niet meer herkend werd door de vingerafdruksensor van haar mobiele telefoon! Een regelrechte ramp! Van het een op het andere moment verkeerde zij in een toestand van absolute rust en isolatie…
Ik heb inmiddels de vingerafdrukscan van mijn telefoon geactiveerd. Morgen pak ik de schep en begin – ook al is het mei – met het omspitten van de moestuin.
SNOEK makelaars
Stationsstraat 25
8431 ET Oosterwolde